Мақсуд Бекжон

Ажиб бир кун эди:
Қуёш даъво қилмас эди устуворликка,
Писанда қилмас эди оғочлар ўз яшиллигини,
Сувлар камтар эди бир мўмин каби,
Ҳаво ҳаволaнмас эди ўзлиги билан –
Борлиқ бир мувозанат ичида эди,
Кун эса, шивирлар эди бу уйғунлик ичра:
“Яша мени, яша..”

16.07.2025